Als ik vrij ben op zaterdag gaan Hans en ik vaak samen de boodschappen doen voor de komende week. Nadat we de buit binnen hebben gesleept, dat wil zeggen: de auto volgeladen, gaan we graag nog even koffie drinken samen. Ik had pas een gezellige koffietent gezien waar ik al met een vriendin geweest was, nu gingen wij er samen heen. Het is een populair plekje om koffie te drinken en ook die ochtend was het behoorlijk druk. Hans bestelde koffie bij de bar en ik ging vast aan de leestafel zitten om het hoekje. Een grote eettafel waarop kranten en tijdschriften liggen, waaraan je riant kan zitten koffiedrinken en bladeren. Er zitten ook weleens kinderen lekker te kleuren of een spelletje te doen.
Die ochtend zat er een vrouw haar baby te voeden. Heel onopvallend bijna bescheiden en bedekt. Ik knikte haar bemoedigend toe waarop zij wat schichtig vroeg of ik er last van had en of ik iets zag. Ik glimlachte, vertelde haar dat ik lactatiekundige ben, dat ik niks zag maar het mooi vond dat zij daar haar baby voedde. Of ze het goed deed vroeg ze nog. Ik denk dat jij dat aan mij kan vertellen, ik zie niks merkte ik op. De moeder ontspande een beetje en ik bladerde in de krant.
Hans kwam aan met de koffie, knikte de moeder ook vriendelijk toe waarop zij licht bloosde en haastig haar shawl wat herschikte.
Zou ik haar gerustgesteld hebben met de opmerking dat Hans bij dezelfde clan hoort als ik na 25 jaar borstvoeding?
Reactie schrijven